چقدر خوب شد که به عنوان یک ایرانی فهمیدم که علاوه بر بزرگترین روستای پله کانی ایران در ماسوله؛ بزرگترین شهر پلکانی ایران به نام "پاوه" وجود دارد.
خوب شد که فهمیدم ساوه با وجود انارهای خوش مزه اش؛ رقیبی دارد به نام "پاوه"، با انارهای ملس و بی نظیرش و یک دنیا شگفتی به نام های "نوسود"، "هجیج"، "نودشه"، "غار قوری قلعه"، "غار حسین کوه کن" ملقب به فرهاد ثانی؛ سد زیبای "داریان" و آبشار "کانی بل" و بهترین آب معدنی ایران و گردوهای خوش مزه و توت و گوشت قرمز عالی و انواع کره ها و ماست و سرشیر و از همه جالب تر در جاده ی جوانرود و بالای روستای صفی آباد؛ حتما دنده کباب "برادران خوش چهره" را بخورید و از آنها نوعی چای محلی با سه نوع شاخه های خاص را به نام "بلالوک" طلب کنید و غرق شوید در زیبایی بی حد و حصر جنگل های بلوط و رنگ های خیره کننده ی درختان انار که برای "بنده" ی اهل شمال ایران زمین حیرت آور است….
نظافت و فرهنگ بالا و برخورد بسیار مودبانه و توام با انصاف این مردمان نجیب و شریف و متحد و منسجم را فقط باید از نزدیک نگاه کرد و دید و چشید، تا فهمید در کوهای اورامانات فرهنگی به نمایش گذاشته می شود که بی شک سقف تمدن ایرانیست.
مسافر، میهمان و حبیب خداست؛ اما چیزی که اینجا شگفتی مرا چند برابر کرد؛ گوهر کمیاب صداقت است؛ باور کنید که نه یکبار و بلکه چندین و چندین بار؛ من در روستاهای محروم پاوه عدالت و انصافی را دیدم که گمان بردم به ده ها سال قبل برگشته ام.
اینجا نجابت؛ اصیل است و صداقت با عیار ۲۴ در هر مغازه ای یافت می شود؛ باید فقط به پاوه بیایید و بروید "نودشه" و در مغازه ی سوغات فروشی جوانی در پاسخ به کیفیت عسل ها به شما بگوید:
"این عسل ها مال زنبورهای خودمان است و به همه ی زنبورها شکر داده ایم؟!؟!
فقط در "نودشه" هست که مرد روستایی "کلانه پز" به شما می گوید؛ ۲۰ دقیقه معطل می شوید؛ کمی جلوتر همکار دیگری دارم که سرش خلوت تر است؟!"
در عصر دلار ۱۵ هزار تومانی، می توانی به عنوان گردشگر وارد پاوه شوید و از بهترین غذا و دوغ های محلی و نان محلی بخورید و صرفا ۱۹۰۰۰ تومان؛ تازه دختر کوچک صاحب مغازه با دستانی پر از انار بیاید طرفتان و به شما انار بدهد ….
راستی وقتی به پاوه میایید یادتان باشد ؛ اینجا سرزمین مردمانی ست که در بالاترین سطوح علمی ایران و جهان به اندازه ی ستاره های آسمانش؛ ستاره دارد؛ از "کوچر بیرکار" نابغه ی نوبل ریاضی تا دکتر "ناصری" متخصص رادیولوژی و سونوگرافی که شهر زیبا و مردمان شریفش را بر دود تباهی کلان شهرها ترجیح داده … شهری راحت با هوای پاک و نفس های پاک تر….
می ارزد به جای راه چهارساعته ی تهران- شمال؛ راه هشت ساعته تهران- پاوه را تحمل کنیم تا برسیم به جنس ناب و اعلای فرهنگ و ادب ایران….
جایی که مست آرامش و عاشق و دیوانه ی مردمانش می شوید …